Gentilgesto - Delia Russo e Massimiliano Cecconi
gentilgesto® is een kunstenaarsduo gevestigd in Palermo, gevormd door de creatievelingen Delia Russo en Massimiliano Cecconi. Sinds 2011 volgt gentilgesto® een pad dat klei combineert met historisch en antropologisch onderzoek, met als doel de gebaren en relaties van het maken te analyseren. Ze voeren projecten uit die reflecteren op de relatie tussen mens en natuur, en op rurale gemeenschappen in de hedendaagse context, waarbij klei wordt gebruikt als relationeel medium. Ze ontwikkelen ecodesign in keramiek en andere materialen, bewerkt met processen, technieken en afwerkingen die de natuur respecteren.
Fare comunità a cavallo di un tornio
Het werk is een installatie, ontstaan uit een reis in 2024 waarin gentilgesto® reflecteerde op de relatie tussen mens en natuur, op rurale gemeenschappen in het heden, en op een objectieve geschiedenis gelinkt aan landbouwarbeid.
Belangrijke sleutelwoorden in dit werk zijn:
Klei markeert ons spoor op aarde. Door haar plastische eigenschappen is het een inclusief materiaal dat barrières doorbreekt. Het past zich aan de handen, gebaren, krachten en energieën van de maker aan. Het is een materiaal in voortdurende metamorfose, steeds opnieuw te vormen.
De reis is een kans om de stilstand van de aarde te doorbreken, een verzet tegen de onbeweeglijkheid van het territorium. Door de aarde te doorkruisen wordt het landschap dynamisch: vormen veranderen, natuurlijke sculpturen ontstaan. De onvoorspelbaarheid van de reis plaatst gentilgesto® in een staat van verwondering – een toestand die ontmoeting en luisteren bevordert.
Fotografie volgt de processen van het materiaal en maakt het dynamisch. Ze documenteert gebaren en handelingen die verandering brengen, en maakt de relatie tussen mens en materie, tussen mens en natuur, zichtbaar en toegankelijk.
Het plastisch werk, gemaakt met gerecycleerde klei van eerdere bewerkingen, bewaart de herinneringen aan ervaringen. Het draagt de sporen van alle kinderen, vrouwen en mannen die eraan hebben gewerkt. Het belichaamt de ontmoeting, de gemeenschap.
Het geluid, verzorgd door VacuaMoenia, wordt onderzocht als een autonoom landschap. De hoofdrol wordt gespeeld door het geluid van een vaas: van zijn eerste resonantie naar stilte, tot het lawaai van een “machine” – de draaischijf – in een spel van contrasten dat de verschillende fasen van creatie weerspiegelt. Geluiden worden beluisterd, van binnen en buiten het object, stilte én degene die werkelijk “speelt”.